کارگاه JAB با طراحی سفارشی (customization)، موتورسیکلت یاماها مدل XS650 ساخته سال 1978 را به یادبودی از قایق های ورزشی لوکس ایتالیایی از دهه 1920 و 30 تبدیل کرده است. این یک کافه ریسر است (cafe racer، نام یک کلاس از موتور سیکلت‌ها است که برای هندلینگ خوب و همزامان سرعت بالا بهینه سازی شده است) که فولاد و آلومینیوم را با چوب صیقلی لاک و الکل خورده ترکیب کرده است (لاک 12 لایه اگر بخواهیم دقیق بگوییم!). Jacques Jouvin، بنیانگذار JAB، برای اولین بار در سال 2016 به این ایده رسید اما مجبور شد

پس از آتش‌سوزی مهیب کلسیای نوتردام پاریس، برای نوسازی این بنا پیشنهادهای متعددی از طرف معماران و طراحان ارائه شد. در این بین معمار پاریسی Vincent Callebaut کانسپت خود را که دربرگیرنده‌ی علم، هنر و معنویت است معرفی می‌کند. این طرح با پیروی از biomimicry (تقلید از طبیعت)، ارتباط عمیقتری را بین انسان و طبیعت به تصویر می‌کشد. طرح ونسان کلبو با نام «palingenesis» که در زبان یونانی مفهوم تولد دوباره را تداعی می‌کند، شبستان، سقف و مناره‌ی کلیسا را در غالب

استودیوی معماری، طراحی صحنه، و نورپردازی gonzalez haase AAS واقع در برلین، یک انبار در لیسبون پرتغال را تبدیل به کانسپت‌استور لباس و اشیاء کرده‌است. این ساختمان در مارویلا، بین مرکز لیسبون و محل برگزاری اکسپوی 98 واقع شده که مرکز خلاقیت و دیزاین این شهر نیز هست. سالن انبارداری و ساختمانهای کارخانه‌های این منطقه‌ی ساحلی صنعتی که زمانی متروکه بودند اکنون به شکل گالری‌ها و کارگاه‌های هنری، سالنهای کنسرت و فروشگاه‌ها دوباره حیات خود را بازیافته‌اند و محلی

این مسجد که از بازسازی بنای یک کارخانه قدیمی ایجاد شده، توسط شرکت بوسنیایی Fitter Architecture برای مسلمانان مهاجر بوسنیایی در زوریخ سوییس طراحی و ساخته شده است. با توجه به این نکته که فرمهای رایج در فضاهای مقدس، نقش سمبولیک مهمی در حافظه ی جمعی مردم دارند، چالش عمده ی این پروژه ایجاد طرحی بود که هم زمان با القای فرمهای سنتی، شخصیتی مدرن نیز داشته باشد. ساختار کلی فضای این مسجد با قرار دادن یک فرم مکعب به عنوان وضوخانه در وسط فضای تالار تقسیم بندی شده و توالی یافته است. صفحه های سوراخدار

«Monobloc» عنوان پروژه ای از Bert Loeschner است، که شامل مجموعه ای از صندلی هایی است که با استفاده از حرارت، تغییر فرم یافته و بازسازی شده اند. او در این پروژه، به صندلی معروف و رسوای عام و خاص؛ یعنی «Garden Chair» و نقش آن در فرهنگ طراحی پرداخته است. در نمایشی بین فاعل و مفعول، این صندلی گاهی کاربردی است و گاهی نیست. توضیح تصاویر: 1- صندلی گهواره ای، 2011. صندلی پلی پروپیلنی و ریسمان پلی پروپیلنی 2- صندلی ضد آب باغ. 2012. صندلی پلی پروپیلنی و چتر 3- پیش خدمت. 2012.

هنر مند آلمانی Robert Rickhoff در پروژه ای به نام «Out of Place» از طریق مجموعه عکس های دیجیتالی دستکاری شده، به باز آفرینی طنزآمیز مکان های عمومی پرداخته است. او با افزودن صحنه هایی به محیط های به ظاهر پیش پا افتاده، موقعیت هایی غیر معمول و در عین حال بی محابا و بی خیال گونه را به تصویر کشیده است. برای مثال یکی از این کارها سرسره ایست که به یک خیابان شلوغ ختم می شود. این سرسره که به عنوان کاهنده سرعت در یک خیابان مسکونی قرار گرفته، در واقع یک دست انداز خبیثانه است. تصاویری ظریف و

این ساختمان، شامل یک هتل به همراه یک مدرسه کیترینگ (تهیه غذا) است که بر روی یک بلندی مسطح فلات مانند ساخته شده تا بر چشم انداز اطراف غلبه کرده و دید خوبی را برای ساکنان آن حاصل کند. این مجموعه، حاصل تلاش گروهی معماران پرتغالی Eduardo Souto De Moura و Graca Correia ، از Correia / Raggazzi Arquitectos است. ساختمان که در محل کارخانه قدیمی رابینسون و روی یک اختلاف سطح طبیعی در مرز جنوبی محوطه بنا شده، خیابان جدیدی را نیز در زمین های بازسازی شده ایجاد کرده است. احجام تشکیل دهنده بنا، در قسمت جنوبی

در این مجموعه نگاهی داریم به سری عکس های جدید و طنز آمیزی از موقعیت هایی که به طور کامل با دست بازسازی شده اند. دست هایی که نقاشی های خلاقانه جالبی توسط Ray Massey روی آنها کشیده شده است. در ادامه، تصاویر را مشاهده می کنید. منبع : http://www.trendsnow.net/2012/09/hand-paintings-by-ray-massey.html

کامران والیان، فارغ التحصیل رشته طراحی صنعتی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی و فارغ التحصیل در همین رشته از دانشگاه هنر در مقطع کارشناسی ارشد می باشد. او همچنین مدرس دانشگاه های تهران در رشته طراحی صنعتی است و سابقه طراحی محصولات فراوانی را برای برندهای نام آشنایی مانند بوتان دارد. نمونه های زیادی از طرح های تولید شده او هم اکنون در بازار است و این نمایشگاه در دو قسمت، به نمایش و تشریح طرح های این طراح موفق ایرانی می پردازد. توضیحات ارائه شده در زیر هر تصویر، گفته های

تابلو سیمی، ایده بسیار جالبی از طراح آلمانی Ulrike Jurklies است که با الهام گرفتن از بازی کودکانه اتصال نقاط، خلق شده است. در این بازی، با وصل کردن نقاط به ترتیب شماره آنها، شکل یا حیوان نهفته در تصویر، پدیدار می شود. این بار، این بازی بر روی دیوار اجرا می شود با این تفاوت که به جای نقطه از میخ و بجای خط از سیم استفاده می شود. الگوهای طراحی شده توسط طراح آلمانی، این امکان را به دوستداران تاریخ هنر می دهد تا در منزل خود، یک شاهکار هنری از ونسان ونگوگ یا یوهانس ورمیر را به کمک میخ کوبی روی دیوار